Auhausa Noococymni.... 25 Haziran 2006 |
Olması gereken bumuydu acaba...?
Her şeyi unutmalımıydı insanlar...?
Benimle alakalı tüm her şeyi silebilirlermi düşüncelerinden, hayallerinden ve geçmişlerinden...?
Çok güzel zamanlardan sonra karşınızdaki insan size bütün olanları unutmanızı ve yaşananların hiç olmadığını düşünmenizi istese ne yaparsınız...?
Hatırlanmamak üzere görüşmemeyi istese ne yaparsınız...?
Size tek söylediği sen gittikten sonra bu nufus cüzdanını atacağım ve ortalıktan kaybolacağım olsa ne yaparsınız...?
Hatırlamamanızın mümkün olmadığı anlarınızın dolu olduğu bir insanı bu şekilde nasıl düşünebilirsiniz...?
Hayatında yapmak istediği şeyin bu olduğunu bilerek sevdiğiniz bir insanı bu şekilde nasıl bırakabilirsiniz...?
İstediği şeyin bu olduğunu düşündüğünüz için rahat bırakırsınız, seçimi bu dersiniz ama unutmazsınız....
Hayatınız akmaya devam eder normal bir şekilde, hep pozitif düşünürsünüz, ailesi biliyordur nerede olduğunu iyidir nede olsa sadece benimle görüşmüyor diye kendinizi rahatlatırsınız....
Ta ki...!
Bir tv kanalında ağlayan bir kadın görene kadar....
Kadın elinde sımsıkı tuttuğu bir resimdeki çocuğunu merak ediyor, yıllardır kayıp olan oğlunu arıyor....
İlginizi çekiyor ve izlemeye başlıyorsunuz sunucu bilenler görenler bize ulaşsınlar v.s derken resimi ekrana getiriyorlar ve yıkılıyorsunuz....
Ağlayamıyorsunuz, acı doruğa ulaştığında göz yaşı gelmezmiş ya o misal....
Yıllardır sadece sizle değil ailesiylede görüşmüyormuş....
Ölmüş olmadığını biliyorsunuz....
Ölmüş olamaz bunu yapmıyacağına söz vermişti sadece ortalıktan kaybolacaktı....
İçinizi korku kaplamıştır, bir şeyler yapmalıydınız ama hatırlatmamanız gerekiyor kendizi....
Çektiğiniz son mesajda unutmayacağınızı ancak hatırlatmamak için elinizden geleni yapacağınızı yazmıştınız....
Yazdığınıza sadık kalmalıydınız....
Hayat devam eder içinizdeki eziklikle, ailesinin onu bulacağına inanırsınız ve kendinizi biraz daha rahatlatırsınız....
iş hayatınız aileniz ve arkadaşlık işlişkileriniz rutin devam eder....
Onunla alakalı olarak yaşadığınız olayların benzerleri ile karşılaştığınızda aklınaza düşer ve iyi olarak düşünüp kendinizi geçiştirirsiniz....
Sonra bir gün işe giderken bir mağazanın önündeki televizyonların birinde aynı kadını görürsünüz ve olanları anlamak için durursunuz eve gittiğinizde geç olabilir kaçırmamalıyım diye düşünürsünüz....
Yanınızda sizden önce izlemeye başlamış olan saçı sakalına karışmış adamın ağladığını fark edersiniz ve neden ağladığını sorarsınız....
Birde bakarsınız ki.... .... ....
Her şeyi unutmalımıydı insanlar...?
Benimle alakalı tüm her şeyi silebilirlermi düşüncelerinden, hayallerinden ve geçmişlerinden...?
Çok güzel zamanlardan sonra karşınızdaki insan size bütün olanları unutmanızı ve yaşananların hiç olmadığını düşünmenizi istese ne yaparsınız...?
Hatırlanmamak üzere görüşmemeyi istese ne yaparsınız...?
Size tek söylediği sen gittikten sonra bu nufus cüzdanını atacağım ve ortalıktan kaybolacağım olsa ne yaparsınız...?
Hatırlamamanızın mümkün olmadığı anlarınızın dolu olduğu bir insanı bu şekilde nasıl düşünebilirsiniz...?
Hayatında yapmak istediği şeyin bu olduğunu bilerek sevdiğiniz bir insanı bu şekilde nasıl bırakabilirsiniz...?
İstediği şeyin bu olduğunu düşündüğünüz için rahat bırakırsınız, seçimi bu dersiniz ama unutmazsınız....
Hayatınız akmaya devam eder normal bir şekilde, hep pozitif düşünürsünüz, ailesi biliyordur nerede olduğunu iyidir nede olsa sadece benimle görüşmüyor diye kendinizi rahatlatırsınız....
Ta ki...!
Bir tv kanalında ağlayan bir kadın görene kadar....
Kadın elinde sımsıkı tuttuğu bir resimdeki çocuğunu merak ediyor, yıllardır kayıp olan oğlunu arıyor....
İlginizi çekiyor ve izlemeye başlıyorsunuz sunucu bilenler görenler bize ulaşsınlar v.s derken resimi ekrana getiriyorlar ve yıkılıyorsunuz....
Ağlayamıyorsunuz, acı doruğa ulaştığında göz yaşı gelmezmiş ya o misal....
Yıllardır sadece sizle değil ailesiylede görüşmüyormuş....
Ölmüş olmadığını biliyorsunuz....
Ölmüş olamaz bunu yapmıyacağına söz vermişti sadece ortalıktan kaybolacaktı....
İçinizi korku kaplamıştır, bir şeyler yapmalıydınız ama hatırlatmamanız gerekiyor kendizi....
Çektiğiniz son mesajda unutmayacağınızı ancak hatırlatmamak için elinizden geleni yapacağınızı yazmıştınız....
Yazdığınıza sadık kalmalıydınız....
Hayat devam eder içinizdeki eziklikle, ailesinin onu bulacağına inanırsınız ve kendinizi biraz daha rahatlatırsınız....
iş hayatınız aileniz ve arkadaşlık işlişkileriniz rutin devam eder....
Onunla alakalı olarak yaşadığınız olayların benzerleri ile karşılaştığınızda aklınaza düşer ve iyi olarak düşünüp kendinizi geçiştirirsiniz....
Sonra bir gün işe giderken bir mağazanın önündeki televizyonların birinde aynı kadını görürsünüz ve olanları anlamak için durursunuz eve gittiğinizde geç olabilir kaçırmamalıyım diye düşünürsünüz....
Yanınızda sizden önce izlemeye başlamış olan saçı sakalına karışmış adamın ağladığını fark edersiniz ve neden ağladığını sorarsınız....
Birde bakarsınız ki.... .... ....